TERUG

 

DONDERDAG 21 JANUARI 2010
Gastronomische Whiskytasting
"De Residentie" te Lichtaart

Verslag & Foto's: Gunter (Lidnr.01)

 

 

 

 

Ok, het alcoholgehalte is veel hoger dan bij wijn, maar daarom stellen dat whisky en voedsel niet samengaan, is een brug te ver. 

Uit eigen ondervindingen binnen het clubgebeuren weten we dat de complexiteit van onze favoriete drank zich zelfs uitstekend leent tot een creatieve zoektocht naar harmonieuze of complementaire gerechten. Het is in eerste instantie bijvoorbeeld moeilijk voor te stellen hoe turfrook en chocolade zich samen zullen gedragen, maar geloof ons, het werkt! Raar is wel dat deze zintuiglijke exploraties best tot hun recht komen bij kleine porties, “Amuzes” als het ware. Ondanks het hoge alcoholgehalte! 

Met die wetenschap begaven we ons naar “De Residentie” in Kasterlee, waar ons aller Eric Vermeire ter ere van hun 10 jarig bestaan een avond verzorgde rond whisky en, je raad het al, hapjes!    

 

Eric Vermeire (Lidnr.42)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MONKEY SHOULDER

 

De blended malt van de makers van Glenfiddich. Het bevat de 3 single malts die ze zelf produceren in 3 afzonderlijke distilleerderijen. Balvenie, Kininvie en Glenfiddich. Kininvie vindt men op zichzelf niet terug als single malt in de winkelrekken. Deze distilleerderij, ingebouwd in een warehouse van Glenfiddich, dient enkel om meer volume single malt te creëeren voor hun blends, waarvan “Grant’s” de bekendste is. De Monkey Shoulder leent zich ook uitstekend tot het maken van cocktails.

 

Zowel in de neus als in de smaak vindt men de mout terug. Beetje wrang. Zou dat de Kininvie kunnen zijn? Glenfiddich plus de diepgang van Balvenie. De Afdronk is snel weg, maar uiterst geschikt als aperatiefwhisky. Daar gebruiken we hem vandaag dan ook voor. Een “binnenkomer” als het ware.

 

De term “monkey shoulder” duidt op een pijnlijke schouder, opgelopen tijdens het keren van de mout. Met wat rust verdwijnt deze pijn vanzelf.

 

 

 

 

 

 

 

 

TULLIBARDINE AGED OAK EDITION 40%

 

Zonder leeftijdsaanduiding. Er zit whisky in van 5Y en 16Y aan 40%. Fris, mout en in eerste instantie weinig vanille. De neus is heel fragiel. De smaak is ok, eveneens heel fragiel. De vanille komt er toch door, samen met noten. De combinatie doet aan kokos denken. De vanille zelf komt duidelijk van de houtsuikers uit het nieuwe hout. Doet denken aan “colaflesjes”, het snoep. Weinig afdronk, ideale drinkwhisky!

 

Het gerechtje is kokossoep met scampi. Door de schitterende presentatie van het soepje, met een gespiesde scampi die in de soep bengelt, ben ik vergeten een foto te nemen. Sorry. Het geheel is goed verweven. Niets storend. Wat meer vanille in de whisky had de kokos in de soep beter tot zijn recht laten komen. De scampi gedijt wel met de hardheid van de whisky.

 

 

 

 

 

 

 

 

SPRINGBANK 10Y 46%

“Gorse”! En ook wat rook in de neus. In de smaak duidelijk turf! Zelfs verrassend veel voor een Springbank. Aangekoekt en aangebrand graan? Kan door de rechtstreeks verwarmde wash still komen. Zoet. Snoepgoed wil naar boven komen, maar de rook springt erover. De afdronk is grof zilt. Hij wordt beter en beter! Aha! Afdronk!! Je ziet hem olieachtig walsen in het glas. Die olie blijft lang kleven in de mond!

Hier wordt tartaar van zalm bij geserveerd. Let wel: geen mousse, maar tartaar! De structuur geeft een heel ander mondgevoel, dat nog beter past bij deze “ruwe” Springbank. Het zilte van de Springbank is op maat gemaakt voor de vis! Er komt samen ook meer diepgang in het zoete. Amandelsuikerbonen met tikje citrus.

 

 

 

 

 

 

 

OLD PULTENEY 17Y 46%

De neus verraadt de volle smaak niet. Vanillepuddingpoeder in de neus. Zilte smaak aan de zijkanten van de tong bij de afdronk. Hints van druif. Bij de 12 jarige vindt ik de druif uitdrukkelijker aanwezig. Viskeus. Misschien nog een nasleep van de zalmtartaar, maar de zee is hier prominent aanwezig. Aha! Wit steenfruit is inderdaad appel! Overlaatst ergens gelezen dat de smaak van wit steenfruit fel overeenkomt met de smaak van allerhande appels, wat bij deze dus inderdaad vastgesteld is. “Houtdroog” op de tong. Samen met het zilte bepaalt dit wel de afdronk. Klassebak!

St. Jacobsvruchten op een bedje van spinazie. De spinazie is volgens mij gebakken in vet. Spekvet misschien? Dit geeft een mooi contrast tussen de krokante spinazie met aardse toetsen en de zachte structuur van de zeevruchten. Deze laatsten worden dan weer aangevuld door de smaken en aromas van de Pulteney. Schitterende combinatie.

Weer te fel genoten om een foto te kunnen nemen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GLENMORANGIE QUINTA RUBAN 46%

Bij een eerste neus valt de balans tussen het kruidige en het rood fruit van de zware port meteen op. Vooral frambozen, maar geen zure. Beetje verduft, maar niet negatief bedoeld. Ik heb al eerder vastggesteld dat deze Glenmorangie een schot in de roos is. Veel wijnliefhebbers met wat drempelvrees naar whisky toe, zijn aangenaam verrast als ze deze over de lippen krijgen. “De alcohol stoort niet” en het herkenbare fruitige is de spreekwoordelijke kers op de taart.

Wild met portsaus is een klassieker en hier wordt hertenbiefstuk gepresenteerd. Op de lippen vindt men vers fruit en op de tong proeft men de zwaarte van het gerecht. Dit laatste wordt nog ondersteund door de bospaddestoelen in het gerecht. De Quinta Ruban kan hierbij het best omschreven worden als “zware wijn met een frisse toets”. De 46% accentueert die frisheid nog extra. Prachtige balans ook tussen de “Original” en de portfinish. De kruidigheid van de “Original” geeft het vlees een extra kick. De port vervangt fruit in de saus en haalt de aardse tonen van de paddestoelen naar boven. We nemen deze combinatie mee voor de toekomst ... .

 

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1989 60%

Chocolade!!! Ook in de smaak. Zuur zoals in kersen en ander fruit. Hout van goede kwaliteit. Een “sherry” -knaller.

 

BENRIACH AUTHENTICUS 21Y

Rook, asse en appel in de neus. De rook komt van hout en de appeltjes zijn zuur. Dit is een geturfde Speysider.

Hier is er wat misgelopen met de communicatie tussen de “whisky” en de keuken. Het geplande dessertbordje met gedroogd fruit en chocolade mousse werd hier geinterpreteerd als chocolademousse met rozijnen. Die laatste konden we er wel af plukken om samen te degusteren met de Glenfarclas. Ander gedroogd fruit, zoals abrikozen, hadden hier een duidelijker statement kunnen maken. De “rozijnen” in de sherrygerijpte whisky waren op zichzelf al prominent aanwezig. Sterke whisky!

Dat chocolade goed samengaat met rook is niet langer geheim. Hier leren we dat de nuance tussen rook en zoete rook een wereld van verschil kan maken. Geen probleem, want het zoete van de “misplaatste” rozijnen maakten hier het plaatje compleet!

 

 

 

 

 

Beschouw het als een tipje van de sluier, maar wat deze geslaagde avond ons leerde is dat er nog een hele andere wereld schuilgaat achter “whisky degusteren” en dat is “whisky in de keuken”.

Zoveel te ontdekken en zo weinig tijd!

 

Man, man, man ... wat hebben wij toch een goede hobby gekozen! Bedankt Eric!

 

TERUG