TERUG

SINGLE MALT WHISKY SHOP IN ZAMMEL PRESENTEERDE
BRUICHLADDICH TASTING
DONDERDAG 15 MEI 2008
MET LYNNE McEWAN

Verslag : Gunter (Lidnr.01)
Foto's : Werner (Lidnr.02)

The good old daze

Een natuurlijk gevolg van de huidige whiskyboom is dat er meer en meer mensen ingezet worden bij de marketing van het “product”. Whiskyfestivals rijzen wereldwijd als paddenstoelen uit de grond, als ook de nood aan mensen die whisky”presentaties” kunnen geven in de “shops”. Onvermijdelijk kom je als whiskyliefhebber in contact met die mensen, want zij zijn de link tussen jou en datgene wat in de fles zit. Die link kan zich in verschillende stadia van een leerproces bevinden, maar dat is oké. Zelf ben je ooit ook ergens moeten beginnen, onbetaald weliswaar, en er zitten geweldige persoonlijkheden tussen. Natuurlijk tipt de balans soms over naar de negatieve kant en dan krijg je hilarische toestanden en uitspraken.

Dit alles om te komen op het feit dat er steeds minder en minder “distilleerderijmensen” te vinden zijn op de festivals en in het tasting- circuit. Namen zoals Jim McEwan, Ian Henderson, Stuart Thomson en dergelijke zul je niet gauw meer tegenkomen op je lokale whiskyfestival. Let wel, dit is geen hang naar nostalgie of romantische vlucht in het verleden mijnerzijds, maar de herinnering aan het onbeschrijfelijke gevoel dat men krijgt als men het geluk heeft door zulke bevlogen, gedreven en ervaren mensen meegenomen te worden bij het begin van je whiskyreis, is iets wat je iedereen toewenst. Het is zoals naar een goed concert gaan en terugkeren met de drang om ook een band te stichten, zodat je die intensiteit, dat bewust zijn van “leven”, kan bestendigen en delen met anderen.

En laat dat nu net zijn wat ik mis in sommige van die “nieuwe” marketingmensen. De les is geleerd, het aangeboden gamma is aantrekkelijk, de anekdotes hebben een “clou” maar het hart is er niet echt bij. Ze slagen er niet in om de “klant” bij zijn nekvel te grijpen en mee te slepen op het grote avontuur dat “whisky” is. Maar niet getreurd! Anderen slagen daar wonderlijk wel in en laten de “klant” in een verwarde verwondering achter met de onstuitbare drang naar “meer”. Deze worden de iconen van weer een volgende generatie whiskyliefhebbers, die de rest van hun leven dankbaar zullen blijven denken aan diegene die deze schitterende wereld voor hun deed opengaan. Voorzitter en ik zullen zo altijd met genegenheid terug blijven denken aan Guy Boyen, een begrip voor onze generatie.

Dankzij de Single Malt Whisky Shop van lid n° 24 te Zammel hebben we de kans om tijdens tastings aldaar, het komen en gaan in het gedeelte “promo- mensen” van de whiskyindustrie op de voet te volgen. Zowel benieuwd naar de whisky’s, de anekdotes en de mensen achter het “product”, proberen we er zoveel mogelijk mee te pikken. Toen aangekondigd werd dat Lynne McEwan, de dochter van, een tasting kwam verzorgen op 15 mei, waren we er dan ook als de kippen bij. Bruichladdich heeft altijd een speciale plaats in ons hart ingenomen.

In 2001 waren we er  bij de heropstart, tijdens het experiment van Jim McEwan om 4x te distilleren wandelden we toevallig binnen, het door sommigen vergruisde ACE- programma hebben we uitgelegd gekregen in het warehouse en laatst nog bij de bouw van het vattingstation, “the vatican”, kregen we een persoonlijke rondleiding door Jim langs de werken. De uitnodiging om te komen schilderen in zijn “nieuwe” distilleerderij te Port Charlotte hebben we spijtig genoeg moeten afwijzen. Onze huidige werkgever zag dat niet zo zitten. “To put it mildly”: we waren benieuwd waar ze in Bruichladdich nu weer mee bezig waren.

Lynne en Gunter

De line up van de avond was zeer gevarieerd en eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik mijn tastingnotes in het lokaal vergeten ben.

Niet getreurd. Iemand, of de vuilbak, zal er blij mee zijn, maar dat houdt wel in dat de volgende notes uit het geheugen zijn neergepend. Sorry.

BRUICHLADDICH 12 Y SECOND EDITION

Minimum 46%vol. Deze vervangt de 10 jarige klassieker, die uitgeput is. Deze 12 jarige is iets minder aangenaam in de neus, wat muffe mouttonen komen boven drijven, maar in de smaak zet hij de ingeslagen weg van de 10 jarige verder. Fruitig en fris. Het zoute voelt meer plantaardig aan dan van de zee.

BRUICHLADDICH 1993 14 Y 46%VOL
THE ITALIAN COLLECTION BAROLO FRENCH OAK

Een mond vol. Het is algemeen geweten dat de prijs van een bourbonvat 1/10 van de prijs van een sherryvat bedraagt. Bruichladdich, lees Jim McEwan, is dan ook al jaren bezig om “alternatieven” te zoeken voor de steeds zeldzamer wordende sherryvaten. Hoe vaak hebben we toen niet de kritiek van “kenners” en puristen moeten horen.
Nu doet zowat iedereen het. Nog iemand een Tokaj of Sauternes finish?

Deze Bruichladdich is er eentje uit een reeks met vaten van verschillende wijnen. De vorige inhoud van het vat voegt wat kleur en subtiele fruittoetsen toe aan de whisky.

BRUICHLADDICH 3D3
THE NORRIE CAMPBELL TRIBUTE BOTTLING

Een eerbetoon aan de helaas overleden turfsteker van Islay. Een legende “in his own time”. De anekdotes van de ontmoetingen tussen Jim en Norrie in de Lochside Hotel Bar, weer zo’n legendarische plaats, doen ons wensen dat we terug op Islay zijn.
De zoete zwaargeturfde whisky steekt ook nog een handje toe om ons te overtuigen dat we er dringend nog eens naar toe moeten.

Lynne & Bruichladdich 12y 2nd edition

PORT CHARLOTTE 6 Y 61.6%VOL

Of PC6 in de volksmond. Een voortzetting van de PC reeks, gedistilleerd van zwaar geturfd graan en een groeiende schare aanhangers. Ondanks het hoge alcoholgehalte, genietbaar zonder water. Na de initiële turfexplosie vindt men heel wat fruitigheid, citrus.

BRUICHLADDICH INFINITY 52.5%VOL SECOND EDITION

Zogenaamde “designer malt”, een mix van jong en oud, bourbon en Rioja vaten. Licht geturfd, 20ppm. Een knaller van formaat, maar voor hoe lang nog beschikbaar?

BRUICHLADDICH 34 Y 41%VOL
LEGACY SERIE SIX

De gebruikte vaten zijn bourbon uit 1965 en sherry uit 1970 en 1972. De jaartallen geven aan wanneer ze met whisky gevuld werden en bourbon of sherry datgene wat er voordien ingezeten heeft. Bovenop het uitgebreide palet vinden we hier tropisch fruit terug. Mango en papaya.

BUNNAHABHAIN 1966 40.1%VOL
JIM MCEWAN’S CELTIC HEARTLANDS

Sherry cask. De Celtic Heartland reeksen, ondertussen al 3, bestaan uit vaten van Jim zelf. Deze Bunnahabhain had ik op het lijstje van te proeven whisky’s laten zetten. Natuurlijk gaf dat weer problemen.
Er was er geen meer! Toch niet in België. Maar Lynne vertelde dat ze er een had laten overvliegen. Deze fles kwam pas toe terwijl de tasting al bezig was, dus dat kan kloppen. (Bijna) ongeturfde whisky van Islay, het bestaat! Ondanks dat de meeste mensen verteld wordt dat Islay dé regio is van geturfde whisky’s, hebben Bunnahabhain en Bruichladdich deze stelling altijd ondermijnd. Nu is er wel PC en de legendarische Octomore van Bruichladdich en Bunnahabhain waagt zich ook aan experimenten met geturfde gerst, “hell”, het lijkt wel of elke distilleerderij nu een geturfde versie heeft.

Deze Bunna is dus ongeturfd en van een ongelooflijke zachtheid.
Een streling voor de tong. Zeker geen First fill sherry! Met een prijskaartje van 290 euro ben ik reuzeblij dat ik hem hier heb kunnen proeven.

Zo ver over de whisky van de avond. Hoe zit het met het “promo- mens”?
Met een woord te omschrijven als “schitterend”! De gedrevenheid van iemand die gelooft in haar product en het door en door kent.
De anekdotes die ze vertelt over hoe Bruichladdich aan zijn bourbonvaten komt, over de invloed van BSE op het leven op Islay etc., … allemaal gebracht met een gezonde dosis humor en relativering houden het publiek geboeid.

De door haar gestelde vragen houden iedereen bij de les. Oké, wij mochten wel niet antwoorden van haar om de anderen ook een kans te geven, maar toch.

Geweldig interessant vond ik de uiteenzetting over de op verschillende locaties op Islay gekweekte gerst. Ondanks dat men zegt dat verschillen in gerst weinig invloed hebben op de uiteindelijke spirit, is Jim weer lustig aan het experimenteren en weet je wat? Hij stelt verschillen vast! Hier gaan we weer!  

Met andere woorden: konden alle tastings maar van dit kaliber zijn. 
Dat prettige licht verdwaasde gevoel dat je ergens een andere wereld geraakt hebt, de hunkering naar meer van dat. Zo zou een introductie in de wereld van whisky moeten gebeuren. Het feit dat Lynne er uit ziet als Lynne is natuurlijk mooi meegenomen, maar zeker geen beslissende factor. Een leuk “neveneffect” is ook dat veel deelnemers zich achteraf spoedden om een van de aangeboden flessen Bruichladdich aan te schaffen en te laten signeren. 
Zelf heb ik gewacht op de Bruichladdich Manzanilla 1998 en de Bruichladdich Oloroso 1998. Samen met een 10 jarige uit mijn privéstock en een cask strength van Gordon&McPhail voel ik al een kleine hometasting opkomen.

Gunter

Lynne ft. 100°PROOF Clubcask Connemara 1992

TERUG