|
|
|
|
TERUG |
MAIN PAGE |
VERDER |
DONDERDAG 18 JULI 2013 (DEEL 1/3) |
| Vanmorgen keek
ik maar raar op toen ik de gordijnen openschoof : regen ! mist !
Bevestiging door het weerbericht op BBC Scotland.
Heel de UK kreunt onder de aanhoudende hitte van |
 |
Orchideën tijdens de ochtendwandeling |
| We maakten onze
rugzak klaar, haalden ons lunchpakket inclusief fruit, koekjes en
thermos koffie op bij John en Jane en togen naar de haven.
Geen regen meer, nog wat drizzle en vooral mist.
Behoorlijke mist. Een
medewerkster van CalMac verklaarde doodleuk dat er geen ferry’s waren
naar Iona. De boot lag wat
verder in een beschutte baai en kon niet uitvaren!
Zij verzekerde ons dat ook andere boottochten niet zouden
doorgaan. Jammer, want wij
hadden ons verheugd op een bezoek aan Staffa en de Tresnish Isles.
Net toen we op het punt stonden terug naar B&B Seaview terug
te keren, hoorden we motorgeronk. De
jongens van Gorden Grant die de Staffatours organiseren zijn van geen
kleintje vervaard en gaan door. Mist
of geen mist. We hadden al
lang van tevoren gereserveerd. Deze
uitstap wilden we echt voor geen geld ter wereld missen.
Betalen moest nog niet. Dat
kon nog steeds gebeuren als we terugkwamen met de nadruk op “als”.
Rare vorm van humor hebben die schippers. |
 |
| Met een boot, voor drie kwart gevuld met gepensioneerde Nederlanders togen we wat later op volle zee. Geen hand voor de ogen te zien, laat staan een zeehond, een walvis, … een otter. Binnen het uur lag Staffa plots aan onze voeten. |
 |
 |
Staffa, zoals wij het zagen |
Staffa, zoals wij hoopten te zien |
| We meerden aan en kregen een klein uurtje om het eiland en Fingal’s Cave te bezoeken. Langs een glibberig pad trokken we naar de grot en genoten ondertussen van de hexagonale basaltconstructies. Volgens de legende loopt er onder de zee vanaf Giants’ Causeway een pad tot hier op Staffa. Er is inderdaad een zeer grote gelijkenis met de rotsconstructies daar. De grootsprakerige Nederlanders hadden plots heel wat minder noten op de zang van Mendelssohn op weg naar de grot. Wat jammer dat het net vandaag mistig was. We wandelden nog tot het hoogste punt van Staffa maar ook hier zagen we amper een hand voor de ogen. |  |
 |
 |
Pad naar Fingal's Cave |
 |
Fingal's Cave |
| Slechts tien vermetelen zetten de tocht naar Tresnish Isles verder. Een zusterbootje bracht ons na nog een uurtje varen tot Lunga, het grootste eiland van deze kleine archipel. |
 |
Daar zijn onze eerste puffins |
 |
|
| Het aanmeren verliep heel bijzonder. Er werd een lang ijzeren drijvend ponton vastgemaakt aan de boot. Dit ponton was zo lang dat het ruim voorbij de boot kwam. De boot probeerde dan zo dicht als mogelijk tot aan de kust te varen. De kust was bezaaid met dikke keien, geen zand hier. Via het ponton konden we dan overstappen op de stenen. We werden gedropt als drenkelingen, de boot zou ons pas na ruim twee uur opnieuw oppikken van dit onbewoonde eiland. | |
 |
|
De mist trok langzaam op en ook wij trokken naar boven. |
