|
|
PAGINA 3 / 11 |
|
|
PAGINA 3 / 11 |
 |
| Democratie
aan’t werk en er wordt beslist om eerst naar de distilleerderij te
rijden. Man, wat is men er maar wat blij om ons te zien!
Jaclyn Mckie moet op onze vraag natuurlijk foto’s van haar kindjes tonen en Louisa Young overtuigt ons nu al om later na de after party te komen in de bar van het Lochranza Hotel. Hotel? Bar? Da’s leuk!
Het werd algauw
duidelijk dat ze nog bergen werk moesten verzetten voor het “feesje”
straks en we lieten ze achter met hun bezigheden. |
 |
|
Het werd tijd om in te checken bij onze B&B. “Castlekirk”. Een gerenoveerd kerkje met uitzicht op Lochranza Castle. Minstens 150 jaar oud, of toch minstens de deurklink. Toen ik ze de volgende dag per ongeluk afbrak zei de landlord: “Finally! After 150 years … “. (Slik!) Schitterende locatie voor 4 personen, maar we waren met 5! Gelukkig mocht ik op de grond slapen en zo was dat probleem ook weer van de baan. Om
dit te vieren werd er een drammetje geschonken in het kasteel. Feitelijk
een ruïne, maar zoals zo dikwijls draait het meer om locatie, locatie,
locatie. Samen met local deer
wandelden we het schiereilandje op. Kininvie
en oude stenen. Een mooie combinatie. We deden er nog zon en een Bowmore
uit 1968 bij en we waanden ons in de hemel. |
|
|
Church B&B |
 |
|
 |
 |
|
| De
realiteit riep ons algauw terug naar de aarde want we moesten de bar nog
ontdekken. Gelukkig is Lochranza nu ook weer niet zo groot en inderdaad.
Achter een beer garden vonden we
het hotel én bar. Ook vonden we daar enkele andere Belgen … . Met
andere woorden: het werd er best gezellig. Doch plicht roept en we moesten
ons allen gaan klaarmaken voor het “White Stag Dinner”. Feesje! |
|
| “White
stag of Arran” is een select clubje waar je via internet lid van kan
worden. Je geeft zo te kennen dat je Arran een warm hart toe draagt en
in ruil mag je aan exclusieve dingen mee doen zoals dit dinner op het
Malt & Whisky Festival. Je moet hier nog wel apart voor reserveren
daar de vraag vele malen groter is dan het aanbod, lees beschikbare
plaatsen. (Hou bij reserveren ook rekening met het uur verschil met
België. Anders zit je zoals ik een uur op een niet-veranderend
computerscherm te staren alvorens de eigenlijke reservaties starten
(“Hoe? Had ik dat niet gezegd?” klinkt het dan achteraf). ; ) )) |
|
|
|
|
Piper |
Stags |
|
|
|
|
Lisa |
Apero |
| Het
onthaal gebeurde onder begeleiding van doedelzakmuziek aan de inkomhal
van het bezoekerscentrum. Er was gevraagd om zo veel mogelijk witte
kledij te dragen en dit werd goed opgevolgd. Euan Mitchell, de distillery
manager, nam ons daarna mee naar de still
room voor de nodige duiding en
speeches. Leuk was het dat we daar kennis maakten met Liza Weisstuch
(USA) van Whisky Magazine en Whisky Advocate en dat we daar een 3 jarige
Arran als aperitief kregen. Deze legendarische fles was geschonken door
een Belg die anoniem wenst te blijven en waar we daarstraks een pint mee
gepakt hebben in een beer garden.
|
|
|
|
| Terug
in de inkomhal van het bezoekerscentrum volgden we het “plan”. De
tafelschikking hing uit en aan de desbetreffende tafel was je
persoonlijke plaatsje gereserveerd. Je krijgt direct wel het gevoel zo
dat je er echt bij hoort. Zeker als het dan nog eens blijkt dat je aan
de eretafel zit! |
