|
|
100PROOF.BE |
 |
|
|
Zondag
5 september 2010
Het is zeer warm op de kamer. Mijn bovenbuur vertrekt in stilte, het koppeltje ligt nog vredig in elkaars armen en in die van Morpheus. Douchen, inpakken zonder mijn kamergenoten te storen en op naar het ontbijt. Het is ondanks het vroege uur toch al druk in de eetruimte. Ik vind een plaatsje aan het raam en bekijk de grijs ontwakende stad. |
Na het uitchecken trek ik door de nu stille straten naar O’Connell Street, het moment om ongehinderd foto’s te nemen. Er komt stilaan wat leven in de stad want er is weer een belangrijke Hurling match. Kilkenny (geelzwart) en Tipperary (geelblauw) kleuren de straten. Het is zwaar bewolkt maar het blijft droog. Ik zet me langs de Liffey op een bank en overloop mijn reis die er bijna op zit. Het weer was weer prima, volop zon en slechts twee buien op acht dagen. Het eten was goed en betaalbaar maar waarom er overal friet bij moet snap ik niet. De Hostels zijn veel properder geworden, toch die van Hostel World en zijn ook beter georganiseerd. Gewoonlijk ben ik wel de oudste gast maar ik laat dat niet merken. Al mijn plannen heb ik kunnen uitvoeren en al de rest was bonus. Weerom heb ik enkele vrienden bijgemaakt en Michelle zie ik zeker nog terug. |
 |
 |
 |
 |
|
|
 |
 |
 |
Echt veel valt er niet meer te beleven en even na de middag stap ik op bus 747 naar de luchthaven. De straten lopen nu vol supporters en ter hoogte van Croke Park ( het 4e grootste stadion van Europa met zijn 85000 plaatsen en thuishaven van de GAA(Gaelic Athletic Association) lijkt alles klaar voor de clash. In dit stadion dat al in 1896 gebruikt werd zijn ook vaak grote concerten zoals van U2.
De bus rijdt onder de nieuwe zeer futuristisch ogende terminal, opening november, en zet me mooi voor de ingang af. Nog iets te vroeg om in te checken zet ik me met een koffietje aan het raam en bekijk de bezigheden op de tarmac. Dat blijft me toch aanspreken, mijn oude jongensdroom zeker? |
 |
Ik krijg een telefoontje van vriendje Sjaak en zo komt Vlaanderen al wat dichterbij.Dit was weer een trip om in te kaderen. Veel bijgeleerd, genoten van het wandelen, fietsen eten, drinken, de mensen en muziek. Het is hier steeds weer thuiskomen en dat zal wel altijd zo blijven. Er was een tijd dat ik dacht “dat waait wel over” maar de hele Keltische leefwereld laat me niet meer los. Zoals Michelle het zegt: There must be defenitly something Irish in you Jo(w) Ik denk het ook.Nog een dik uur vliegen en dan de trein op naar huis. Dat wordt even wennen.Be back soon! |
 |
Dublin
sunday morning
The
clouds cry over
|
|
THE END |
