Enkele jaren geleden, voor er zelfs nog maar sprake was om een
whiskyclub op te richten, had ik het geluk om uitgenodigd te worden bij
een van onze toekomstige leden voor een kleine hometasting. Ondanks dat
het hartje zomer was, toen nog met bijbehorende temperaturen, zag ik dat
wel zitten. Het cliché wil dat whisky bedoeld is voor herfst of winter,
maar de drang om zoveel mogelijk over whisky te leren en zoveel mogelijk
whisky te proeven maakte de zon geen onneembaar obstakel. Op het
dakterras van de woning, gelegen boven de zaak van de gastvrouw,
eveneens toekomstig lid, werden we vergast op de ene schitterende
botteling na de andere. Eén van die pareltjes was de Glenmorangie
Artisan Cask. Ondanks het ruime aanbod die dag is dat diegene die zich
in mijn geheugen nestelde. De temperatuur neigde richting 30° Celsius
en toch was deze fris in de mond. Een rijk aroma en complexe tintelende
smaak. “Zomerwhisky” flitste door mijn hoofd. Jaren later, inmiddels
een flink uit de kluiten gewassen club rijker, bevonden de voorzitter,
annex kleine broer, en ik ons op het whiskyfestival van Verviers. Bij
het proeven van de Blanton’s single barrel aldaar viel de term
“zomerwhisky” weer. Waarschijnlijk door het extreme hoge
alcoholgehalte was deze bourbon van Blanton's minder zoet en
plakkerig dan zijn collega’s.
Daar is dan ook het idee ontstaan om iets te doen rond whisky’s
die onze leden als zomers ervaren. De rest is ondertussen geschiedenis.
Gunter (Lidnr.01)
|
