J'Opa (Lidnr.12) tijdens de seizoensafsluiter in de Dubh-Linn Irish Pub

Seizoensafsluiter 2012   Zondag 2 juni 2012 

Geachte voorzitter, welbespraakte woordvoerder, beste medeleden.

Samen zijn we in het bezit van het welhaast kostbaarste kleinood in Whiskyland. Namelijk een lidkaart van 100proof. Dit felbegeerd onooglijk in saaie grijstinten uitgevoerde, weliswaar gelamineerde hebbeding is niet voor iedereen weggelegd.

Horden naar whiskyervaringen hengelende wanhopigen staan aan de voordeur van onze voorzitter aan te schuiven. De lange rijen wachtenden aan de poort van “betere” scholen verzinken er bij in het niets. Sportpaleizen zouden kunnen gevuld worden met de naar whiskynieuws smachtende menigte.

Toch houd ons bestuur moedig de numerus clausus in stand.

Wij, de uitverkorenen weten al langer waartoe ons dit in de whiskywereld kan leiden. We proefden, bezochten festivals, genoten van randanimatie, geheime bijeenkomsten, edele balspelen, culturele uitstappen en voor de echte happy few was er de 4^e en naar beweerd wordt laatste whiskyreis, dit jaar onder de vorm van een Blind Tour.

Ook hier waren de primeurs niet van de lucht. Zeldzame tot unieke flessen werden gekraakt op verjaardagen, huwelijksjubilea en voortplantingen allerhande. Ontoegankelijke industriële bastions werden voor ons geopend. Culinaire hoogstandjes wisten onze verwende smaakpapillen te strelen en onverwacht luxueuze accommodaties werden betrokken.

Op slaaptechnisch gebied werd een belangrijk proefproject uitgevoerd. Dit tot algehele genoegdoening van de betrokken proefpersonen. In zoverre dat er al gedacht wordt aan een tandem toestel om ook de andere kamergenoot van voldoende en kwaliteitsvolle nachtrust te voorzien.

Op sociaal vlak hadden we contact met enkele vrouwelijke whiskycoryfeeën waarbij de herinneringen me nu nog steeds een krop in de keel bezorgen.

We benutten de meest vooruitstrevende vervoermiddelen zoals daar zijn: De automobiel, de trein, de benenwagen, de roltrap, het roltapijt, de lift, de kreunende bus, de vliegmachine, de shuttlebus, het minibusje, de ferry, de fast ferry, de grote ferry, de kleine ferry en de Bryan Ferry.

Naar later bleek was ik één van de ingewijden, wat ik als een grote eer beschouw. Want, verachtelijke toehoorders, tot de bestuurskamer van deze topclub toegelaten worden is wel het hoogste wat een whiskyleek als ikzelf in dit ondermaanse kan bereiken.

Zo kon ik meemaken hoe nauwgezet en al vanaf Arthurs day 2010 onze met landkaarten, reisgidsen, monopoly speelstukken, potlood en gom toegeruste voorzitter haast onafgebroken aan de slag was om deze geografische verplaatsing tot een nieuw hoogtepunt in het rijke clubbestaan uit te bouwen.

Met veel voldoening en met enige weemoed kijken de deelnemers dan ook terug op een paternoster van toppunten op geestelijk en lichamelijk gebied.

Nu is het enkel nog wachten op een met prachtige foto’s gelardeerd verslag om de thuisblijvers te laten meegenieten.

De deelnemers, waarvan Jaco nogmaals zijn verantwoordelijkheid als busdriver nam en zijn lieve echtgenote Leen flink haar vrouwtje stond in deze tijdelijke mini mannenmaatschappij willen dan bij deze ook zowel onze voorzitter als onze woordvoerder, die op de achtergrond en ook op de voorgrond meer dan zijn bijdrage levert van harte bedanken.(applaus)

Alvorens wij overgaan tot de uitreiking der medailles wou ik toch nog besluiten met een negatieve noot:

BEAM SUCKS!